وقتی که تو پدر می شوی!

پدر کیست؟ وظیفه اش چیست؟ چه زمانی پدر می شویم؟ پدر بودن چه احساسی دارد؟ و…

این ها سوالاتی است که باید از همان زمانی که به پدر شدن فکر می کنیم برایمان مطرح شود زیرا از لحظه ای که اولین سلول در رحم مادر شکل می گیرد دیگر پدر هستیم و باید نقش و وظایف پدری خود را انجام دهیم، پس ضروری است قبل از آن اطلاعات لازم را درباره پدر بودن کسب کرده باشیم.

 پدر یعنی چی ؟ وظایف پدران در همه جوامع یکسان است: “ایجاد امنیت، مراقبت و حفاظت از خانواده”. اما نقش پدرها در همه جوامع یکی نیست و بستگی به فرهنگ جامعه دارد. شاید پدر بودن سخت باشد اما پدری کردن و داشتن ارتباط پدری و فرزندی یکی از لذت بخش ترین و پویا ترین ارتباطات انسانی است زیرا اساس آن بر محبت و احساس مسئولیتی که از آن سرچشمه می گیرد بنا شده و خوب است برای ایجاد رابطه ی پدر و فرزندی لذت بخش با این سوال شروع کنیم: “چرا می خواهم پدر شوم؟” این سوالی است که اگر هنوز از خود نپرسید اید بهتر است درباره آن فکر کنید. جواب این سوال مانند نقش فانوس دریایی برای دریانوردان(پدرها) است، اگر گاهی خستگی، ندانم کاری، ناآگاهی، محدودیت ها یا هر دلیل دیگری باعث شود راه را در ارتباط با فرزندانمان گم کنیم این فانوس می تواند دوباره ما را به مسیر اصلی و درست باز گرداند. مسلما لحظاتی هست که به عنوان پدر تصمیمات اشتباه می گیریم، کودک مان را درک نمی کنیم، برخورد نادرست می کنیم، اشتباه می فهمیم و …اما باید بدانیم همه اینها طبیعی است. همه معلم ها، استادان یا مشاوران می توانند توصیه ها و راهنمایی های درست به شاگردانشان دهند اما به محض این که به عنوان پدر ایفای نقش می کنند همه چیز نوع دیگری می شود چرا که وقتی پدر هستی نمی توانی بی طرف باشی و احساسات را نسبت به فرزندت نادیده بگیری. پس تمام کنش ها و واکنش ها در این رابطه طبیعی و غیر قابل پرهیز است. ما پدر بودن را با فرزندانمان تجربه می کنیم، حتی اگر چند فرزند داشته باشیم باز هم نمی توانیم به طور مطلق بگوییم “می دانم برای فرزندم چه چیز لازم است یا لازم نیست” زیرا فرزندان هر کدام انسان های مستقل از هم هستند با شخصیت ها و روحیات متفاوت. البته پدری کردن اصولی دارد که برای همه فرزندان یکی است. حتی اگر بخواهیم برای فرد دیگری هم پدری کنیم همان اصول را بکار می بریم. پدر بودن قانون و ضابطه ندارد بلکه رابطه است مثلا عمو یا معلم می تواند برای برادرزاده یا شاگردش پدری کند. می توان اینطور نتیجه گرفت که “پدری کردن رابطه ی انسانی و لذت بخش میان دو فرد است که احساس و خرد آن را هدایت می کند”.

چند پیشنهاد برای پدر شایسته بودن

• سعی کنیم تا آنجا که ممکن است از فرزندمان در مراحل مختلف زندگیش شناخت پیدا کنیم.

• نیازهای عاطفی فرزندمان را جدی بگیریم و برای آن ها وقت بگذاریم. مثلا هر روز زمانی را به او اختصاص دهیم برای گفت و شنود، بازی، سالاد درست کردن، شستن اتومبیل …

• با همسرمان که مادر فرزندمان نیز هست با محبت و احترام رفتار کنیم.

• گوش شنوا داشته باشیم و به حرف افراد دیگر گوش دهیم.

• نسبت به دیگران مودب باشیم و با احترام رفتار کنیم.

• مستبد نباشیم و با افراد خانواده در مورد تصمیم گیری های مربوط به خانواده مشورت کنیم.

• حقوق همه ی افراد خانواده و خارج از خانواده را رعایت کنیم.

• سعی کنیم نه خیلی نزدیک به هم اما به طور مرتب با فرزندانمان و دوستان آن ها برنامه های تفریحی یا ورزشی داشته باشیم.

• به فرزندانمان بیاموزیم موفقیت به شایستگی و کارآمدی افراد بستگی دارد نه فقط به امکانات.

• سعی کنیم مسائل و اختلافات را در آرامش حل کنیم.

• فرزندانمان را تا وقتی کوچک هستند در فعالیت های شان همراهی کنیم و وقتی بزرگ شدند سنگ صبور و مشاور شان باشیم.

• برای فرزندانمان در هر سنی که هستند وقت بگذاریم، وقت بگذاریم، وقت بگذاریم.